Σε μια ελατόφυτη γωνιά κάτω ακριβώς από τις πριονωτές κορυφές του Κόζιακα βρίσκεται ένα θεϊκό μονοπάτι, που τρέχει δίπλα από ένα ορμητικό ποτάμι και μαγεύει εμάς τους θνητούς, το μονοπάτι του Ασκληπιού στο Γοργογύρι Τρικάλων. Αυτό ακριβώς το μονοπάτι θα διασχίσουμε σήμερα και θα απολαύσουμε την απόλυτη χειμερινή ομορφιά του.
Ο Ασκληπιός
Ασκληπιός, θεός ή ήρωας; Είναι ένα ερώτημα που παραμένει αναπάντητο όπως και ο τόπος γέννησης του. Σύμφωνα, πάντως με τον Στράβωνα, λέγεται ότι στις όχθες του Ληθαίου ποταμού, της αρχαίας πόλης Τρίκκης γεννήθηκε ο Ασκληπιός, γιος του θεού Απόλλωνα και της θνητής Κορωνίδας. Μαθήτευσε κοντά στον κένταυρο Χείρωνα , ο οποίος του δίδαξε την τέχνη της βοτανοθεραπείας. Έζησε και έδρασε στην αρχαία Τρίκκη και κατέφευγε στους πρόποδες του αρχαίου όρους Κερκέτιον (Κόζιακα) της νότιας Πίνδου για τη συλλογή των θεραπευτικών βοτάνων του και των αρωματικών φυτών του.
Γοργογύρι Τρικάλων
Το μονοπάτι του Ασκληπιού βρίσκεται στο χωριό Γοργογύρι το οποίο απέχει από τα Τρίκαλα μόλις 19 χιλιόμετρα. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 206 μέτρα στα ριζά του Κόζιακα, στο βουνό των βοτάνων, των τρεχούμενων νερών και των απότομων βράχων. Από εκεί πηγάζει ο Κεφαλοπόταμος που διαρρέει το χωριό και μετά από ένα σύντομο ταξίδι χύνεται στον Πηνειό ποταμό. Σε αυτή τη μικρή γωνιά του νομού Τρικάλων η πλούσια φύση ανταμώνει με τους μύθους και τα έθιμα. Ένα έθιμο του χωριού που χάνεται στα χρόνια και αναβιώνει ανήμερα της Πρωτοχρονιάς είναι εκείνο των Καρκατζάλων. Ομάδες νεαρών ντυμένοι Καρκατζάλια με φλοκωτές κάπες, μάσκες προσώπου και κρεμαστές κουδούνες περνούν από κάθε σπίτι του χωριού για να ξορκίσουν το κακό. Είναι τόσο ζωντανό το έθιμο που στη πλατεία του χωριού καλωσορίζει τους επισκέπτες ο τεσσάρων μέτρων ξύλινος Καλκάτζαρος, έργο του ντόπιου ξυλογλύπτη Άγγελου Πασιατζή. Ένας συναρπαστικός κόσμος επιβιώνει στο Γοργογύρι με ελληνικούς μύθους και θρύλους για φανταστικά όντα , θεούς και ήρωες που σε περιμένει να τον ανακαλύψεις.
Περιγραφή Μονοπατιού
Έχεις την επιλογή να ξεκινήσεις τη διαδρομή από 2 σημεία :
1. Από την πλατεία του χωριού.
2. Από το σηματοδοτημένο σημείο εκκίνησης στο δρόμο έξω από το χωριό.
Το μονοπάτι είναι περίπου 2,5 χιλιόμετρα με τα πρώτα 1,5 χλμ να κινούνται σε πλακόστρωτη διαδρομή και το υπόλοιπο κομμάτι σε στενό βατό χωματόδρομο. Σε όλο το μήκος του μονοπατιού περπατάς μέσα στο δάσος σε ένα τόπο γεμάτο βότανα και πάντα δίπλα στον βιαστικό Κεφαλοπόταμο. Η επιστροφή μπορεί να γίνει από τον ασφαλτωμένο δρόμο και να πραγματοποιηθεί έτσι μια κυκλική διαδρομή ή από την ίδια διαδρομή της εκκίνησης. Είναι ένα σύντομο και βατό μονοπάτι, χωρίς απαιτήσεις, ιδανικό για ολόκληρη την οικογένεια.
Στο μονοπάτι του Ασκληπιού
Σαν άλλοι νέοι Ασκληπιοί ανηφορίζουμε έξω το χωριό για να βρεθούμε στα λημέρια του θεού της ιατρικής και να ενωθούμε κι εμείς με τον μύθο του.
Μπαίνουμε αχόρταγα στο πέτρινο καλντερίμι και μας κατακλύζει συγκίνηση. Μια μικρή παγωμένη Εδέμ ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Το τοπίο μοιάζει διάφανο, ψυχρό φως, γάργαρα νερά που ξεπηδούν ανάμεσα από κοτρόνες, φυτά που κυκλώνουν ασφυκτικά τους κορμούς, γυμνά κλαδιά που απλώνονται σαν ανθρώπινα χέρια και μια φύση που χορεύει στους ρυθμούς του χειμώνα. Τα δένδρα, τα φυτά, τα βότανα αναπαύονται γλυκά περιμένοντας την επερχόμενη αφύπνιση τους.
Περπατάμε στην απόλυτη σιωπή πλάι στο παχύ κεχριμπαρένιο χαλί από πλατανόφυλλα. Αυτή η υπόκωφη σιγή σπάει μόνο από τα βήματα μας που θρυμματίζουν τα πεσμένα φύλλα και από τον θεραπευτικό ήχο του κελαρυστού Κεφαλοπόταμου που μας κρατά συντροφιά σε όλη τη διαδρομή. Άλλωστε είναι ο πρωταγωνιστής του μονοπατιού. Λίγα μέτρα παρακάτω συναντάμε τον μόνιμο κάτοικο του μονοπατιού. Άλλη μια πινελιά ξυλόγλυπτης τέχνης του Άγγελου Πασιατζή που αναπαριστά έναν καθισμένο άντρα να απολαμβάνει την ομορφιά του δάσους.
Συνεχίζουμε το μονοπάτι θαυμάζοντας μαγικές εικόνες! Μικρές κρυστάλλινες φυσικές πισίνες, κορμούς που γέρνουν στο νερό προσπαθώντας να κλέψουν τα μυστικά που έρχονται από τα έγκατα του Κόζιακα κι άλλους που γεφυρώνουν τις όχθες του ποταμού. Δεν λείπουν και τα αναπάντεχα συνανταμώματα! Ένα κοπάδι αιγοπρόβατα φράζει το δρόμο μας και ολοκληρώνει τον καμβά της αυθεντικής ελληνικής υπαίθρου. Η μεταλλική μελωδία των κουδουνιών πλημμυρίζει στο τοπίο. Γκρι, λευκά, ριγωτά κατσίκια χοροπηδούν μπροστά μας σε αντίθεση με τα σημαδεμένα με κόκκινη μπογιά πρόβατα που ακολουθούν τον δικό τους χαλαρό ρυθμό.
Μπαίνουμε στο χωμάτινο μονοπάτι και συνεχίζουμε μέχρι τον μικρό καταρράκτη. Είναι ένα εξαιρετικό σημείο για μια τελευταία στάση, να φυλακίσουμε τις όμορφες εικόνες όχι στο φακό μας αλλά στη μνήμη μας. Επιλέγουμε να επιστρέψουμε από τον φιδογυριστό ασφάλτινο δρόμο, πραγματοποιώντας έτσι μια κυκλική διαδρομή.
Στεκόμαστε στη μέση του δρόμου και ρίχνουμε την αποχαιρετιστήρια ματιά στον ομιχλώδη και άγριο Κόζιακα πριν του γυρίσουμε την πλάτη. Ψέματα, γύρισα αρκετές φορές το κεφάλι μου για να τον θαυμάσω. Δέος! Τόση ομορφιά από που;
Το Μονοπάτι του Ασκληπιού έχει καταχωρηθεί στο αρχείο των όμορφων αναμνήσεων μου. Αν βρεθείς στο νομό Τρικάλων αξίζει να το περπατήσεις και να ενωθείς κι εσύ με τους μύθους!