Τα Χριστούγεννα, η μεγάλη γιορτή της ενανθρώπισης έχει αποτελέσει πηγή έμπνευση για πολλούς Έλληνες ποιητές, οι οποίοι μέσα από τους στίχους τους συγκινούν και ζεσταίνουν τις καρδιές μας. Η ποίηση μας βοηθάει να δούμε τη ζωή με άλλα μάτια, με εκείνα της ψυχής και να νιώσουμε το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων. Η μαγεία του ποιητικού λόγου στέλνει μηνύματα αγάπης, πίστης, ελπίδας, λύτρωσης. Μας υπενθυμίζει ότι το θαύμα γεννιέται και ευδοκιμεί μέσα μας. Επέλεξα τρία αγαπημένα ποιήματα, σπουδαίων δημιουργών για να τα μοιραστώ μαζί σου.

“ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ” ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Αν μπορούσες να ακουστείς
θα σου έδινα την ψυχή μου
να την πας ως την άκρη του κόσμου.
Να την κάνεις περιπατητικό αστέρι ή ξύλα
αναμμένα για τα Χριστούγεννα – στο τζάκι του Νέγρου
ή του Έλληνα χωρικού. Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά
στα παράθυρα των φυλακισμένων. Εγώ
μπορεί να μην υπάρχω ως αύριο.
Αν μπορούσες να ακουστείς
θα σου έδινα την ψυχή μου
να την κάνεις τις νύχτες
ορατές νότες, έγχρωμες,
στον αέρα του κόσμου.

Να την κάνεις αγάπη.

 

“Η ΓΕΝΝΗΣΗ” ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δείξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.

«Είδες –μου λέει- γεννήθηκε η ευσπλαχνία! Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.

 

“ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ” ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή·
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,

το μέτωπο μου λάμπει σαν αστέρι.
Στο Θεό φανείτε τώρα, ήρθεν η ώρα,
από τ’ άγνωστα μυστικά σας μέρη,
Μάγοι, φέρτε στο Θεό τα πλούσια δώρα.

Φέρτε μου Μάγοι —θεία βουλή το γράφει—
τη σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι
της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι
Μυστήρια τέτοια ανθρώπου νους δε βάνει!

Και σεις, Θρόνοι πανάχραντοι, αγγελούδια,
στην καρδιά μου —στην κούνια του— σκυμμένα,
με της αθανασίας τα τραγούδια
υμνολογείτε εσείς τη θεία τη γέννα.

Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός·
ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός!