Αν θέλεις να ξεφύγεις από τους γκρίζους ρυθμούς της πόλης και να αφήσεις πίσω σου την τσιμεντένια καθημερινότητα, τότε η Ορεινή Αρκαδία παραμένει πάντα μια καλή επιλογή. Θα σου πρότεινα να κλείσεις τα αυτιά σου στο κάλεσμα της κοσμικής Βυτίνας και της δημοφιλής Δημητσάνας και να ζήσεις την απόλυτη χαλάρωση στο πανέμορφο Βαλτεσινίκο.
Βαλτεσινίκο
Ακολούθησε την Ε.Ο Τρίπολης-Ολυμπίας για να αντικρύσεις μέσα από μια ελατοστεφανωμένη διαδρομή το κρεμαστό στολίδι του Μαινάλου, όπως πολλοί το χαρακτηρίζουν κι όχι άδικα. Το Βαλτεσινίκο χτισμένο σε μια υψόμετρο που αγγίζει τα 1180 μέτρα είναι ένα χωριό προικισμένο με αξεπέραστο φυσικό κάλλος κρυμμένο από τα μαζικά βλέμματα. Πνιγμένο μέσα στα ψηλά έλατα και τα πολλά τρεχούμενα νερά είναι ένας τόπος καταπραϋντικός που προσφέρεται για αυθεντικές εμπειρίες. Το παζλ της ομορφιάς του συμπληρώνεται από τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια με τις αχνιστές κεραμοσκεπές κατασκευασμένα από τους περίφημους Λαγκαδινούς μαστόρους. Σεργιάνισε στα λιθόστρωτα καλντερίμια, ξεδίψασε στις πέτρινες κρήνες, στάσου στις ιστορικές εκκλησίες, θαύμασε τους παλιούς νερόμυλους και σκαρφάλωσε μέχρι τα ερείπια του μεσαιωνικού οχυρού.
Βολτάροντας μέσα στο χωριό θα εντοπίσεις πολλά μικρά αρχιτεκτονικά διαμαντάκια, κάποια αναστηλωμένα και ανακατασκευασμένα και κάποια άλλα εντελώς ερειπωμένα και ρημαγμένα με εμφανή τα σημάδια του χρόνου. Δείγματα της αριστουργηματικής αρχιτεκτονικής αλλά και της ξυλογλυπτικής τέχνης του οικισμού αποτελούν οι περίπου δέκα εκκλησίες του χωριού. Ξεχωρίζουν εκείνες των Αγίων Θεοδώρων και του Αγίου Γεωργίου με τα ιδιαίτερα σκαλιστά τέμπλα στο εσωτερικό τους. Στο χωριό θα συναντήσεις δύο πλατείες την Άνω και την Κάτω Πλατεία. Στη Κάτω Πλατεία που είναι και η κεντρική θα σταματήσεις για τσιμπολογήματα με ντόπιο τσίπουρο και τοπικούς μεζέδες.
Η ηρεμία διαταράσσεται μόνο από τους χτύπους του ρολογιού της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου με τον χαρακτηριστικό οχτάγωνο τρούλο. Χτυπά κάθε μισή ώρα όλο το 24ωρο και σπάει την νωχελική σιωπή. Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο, και κάθε ναός είναι ξεχωριστός με τη δική του διαδρομή σε τούτο τον τόπο.
Αξίζει μια βόλτα…
- Στο μοναστήρι του Αϊ-Νικόλα ή Παλαιομονάστερο, βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό στο δρόμο προς τους Ολομάδες, στο φαράγγι του Ρεντζέλα.
Από τη στιγμή που κατεβαίνεις τα πρόσφατα κατασκευασμένα σκαλιά νιώθεις συναισθήματα που αγγίζουν και τις πιο απόκρημνες χορδές της ψυχή σου, δέος και αγαλλίαση. Θα νιώσεις μεγαλύτερα συναισθήματα όμως, όταν θα γυρίσεις το μεγάλο κλειδί της ξύλινης πορτούλας που βρίσκεται πάντα εκεί για να υποδέχεται τους επισκέπτες του και εισέλθεις. Ακόμη μεγαλύτερα, όταν ανακαλύπτεις την ιστορία του. Το εσωτερικό του αποτελείται από μια σπηλιά, η οποία χωρίζεται σε δύο επίπεδα και στεγάζει δύο μοναστήρια που συνδέονται μεταξύ τους, της Ανάληψης και του Αϊ-Νικόλα. Είναι σίγουρα πολύ εντυπωσιακό και ατμοσφαιρικό. Ένα ζωντανό μνημείο ιστορίας. Το λιγοστό, μόνο φως μπαίνει από τις μικροσκοπικές σχισμές που χρησιμεύουν ως παράθυρα και από τις πολεμίστρες.
Το μοναστήρι είχε αποτελέσει καταφύγιο για τους γενναίους κατοίκους και τους αγωνιστές της περιοχής στη προσπάθεια τους να γλιτώσουν από την οργή του Ιμπραήμ. Η πολιορκία κράτησε τρείς ολόκληρες ημέρες και πραγματοποιήθηκαν επτά επιχειρήσεις από τους Τούρκους χωρίς να έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Σε μια από αυτές είχαν ανακαλύψει μια τρύπα στην οροφή της σπηλιάς από όπου έριχναν αναμμένα ξύλα με σκοπό να κάψουν όλο το μοναστήρι με τους πολιορκημένους. Κατάφεραν να καταστρέψουν ένα μόνο μέρος. Μάλιστα αν προχωρήσεις μετά το δεύτερο επίπεδο στα πλαϊνά του διαδρόμου που σχηματίζεται θα δεις στο βάθος μια εξωτερική σπηλιά. Κοίταξε επάνω και θα δεις ότι υπάρχει ακόμη ο βράχος σφηνωμένος που είχαν ρίξει τότε οι Τούρκοι για να εγκλωβίσουν τους πολιορκημένους.
- Στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του 16αιώνα, χτισμένο μέσα στα έλατα και τους κέδρους.
Ένα μικρό, ταπεινό μοναστήρι με σπάνιες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του. Λέγεται ότι συνδεόταν υπογείως με εκείνο του Αϊ-Νικόλα.
- Μη χάσεις την ευκαιρία να αναρριχηθείς στις πλαγιές του Παλαιοκάστρου και να κατακτήσεις την υψηλότερη κορυφή του Βαλτεσινίκου, στα 1387μέτρα.
Είναι μια σχετικά εύκολη πεζοπορική διαδρομή που ξεκινά από την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στο πάνω μέρος του χωριού και ακολουθεί το σηματοδοτημένο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 μέχρι ένα σημείο. Το τοπίο είναι απολαυστικό, ζωηρό και μεθυστικό. Φθάνοντας σε ένα ξέφωτο αφήνεις το μονοπάτι και απλά αυτοσχεδιάζεις.
Χαράζεις τη δική σου ανηφορική πορεία προς τη κορυφή όπου υπάρχουν απομεινάρια από κάστρο επί της φραγκοκρατίας. Η θέα είναι μοναδική, με το βλέμμα σου να συναντά τις απέναντι κορυφογραμμές.
- Στο Σανατόριο Μάννα, εκεί όπου το θλιβερό παρελθόν του πόνου συναντά το εγκαταλελειμμένο σκηνικό του παρόντος. Κατασκευάστηκε το 1927 με πρωτοβουλία της Άννας Παπαδοπούλου, αδελφής του Παύλου Μελά, για τη φροντίδα των ασθενών από η μάστιγα της εποχής, τη φυματίωση.
Σήμερα δεσπόζει αναξιοποίητο σε ένα αλπικό τοπίο λίγο πριν τη διασταύρωση των χωριών Βαλτεσινίκο και Μαγουλιάνα. Το Σανατόριο ήταν ένα σημαντικό έργο της εποχής εκείνης στο τομέα της περίθαλψης, με σημαντικό επίσης αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
- Στα μονοπάτια του. Αν κάτι πραγματικά αξίζει να κάνεις στο Βαλτεσινίκο είναι να περπατήσεις στα πράσινα μονοπάτια του. Εκτός από το πιστοποιημένο μονοπάτι του Μαινάλου, υπάρχουν και αρκετά τοπικά, με εξαιρετικού ϕυσικού κάλλους διαδρομές.
Από τα πιο γνωστά της περιοχής είναι το κυκλικό μονοπάτι που ξεκινά από τα ριζά του Παλαιοκάστρου και καταλήγει στης Γριάς το Λιθάρι.
Λέγεται ότι είναι μια συναρπαστική διαδρομή που προσϕέρει μια δυνατή εμπειρία επαϕής με τη ϕύση αλλά και γνωριμίας με τη τοπική ιστορία. Εμείς, γνωρίσαμε τη ϕύση και την ιστορία της αρκαδικής γης, εκτός σηματοδοτημένων μονοπατιών. Η διπλή αποτυχημένη προσπάθειά μας, για της Γριάς το Λιθάρι, μας οδήγησε σε κρυμμένους μικρούς θησαυρούς του χωριού.
Εντελώς τυχαία πέσαμε πάνω στη Προπαντή, μια καταβόθρα που το όνομά της σημαίνει, αυτό που δεν γεμίζει δε χορταίνει ποτέ. Εκεί έριχναν ζώα, πράγματα, και γενικότερα ότι ήθελαν να ξεϕορτωθούν. Σήμερα, καλύπτεται από ένα μεγάλο βράχο. Κάπως έτσι τυχαία, ο δρόμος μας έβγαλε και στο πέτρινο γεϕύρι του Πορί και από εκεί ακολουθώντας το ρυάκι ανακαλύψαμε το Μύλο του Παυλόπουλου, ο οποίος λειτουργούσε μέχρι και το ΄80. Απολαυστικό οδοιπορικό με θέα το θηριώδης Παλαιόκαστρο. Μπορεί να μη ϕτάσαμε ποτέ στο προορισμό μας, μα και πάλι κερδισμένοι είμαστε. Γιατί, αυτό που έχει σημασία είναι το ταξίδι.
Που θα μείνεις
Διαμονή στο Θέα Βαλτεσίνικο, ένας παραδοσιακός πετρόκτιστος ξενώνας χτισμένος σε υπέροχη τοποθεσία με πανοραμική θέα, από όλα τα δωμάτια στο χωριό.Όλοι οι χώροι του είναι εξαιρετικής αισθητικής, προσεγμένοι και άνετοι, ϕτιαγμένοι με αγάπη και μεράκι. Ο Γιώργης, ο ιδιοκτήτης, είναι από τους πιο ϕιλόξενους, θετικούς και πρόθυμους ανθρώπους που έχω συναντήσει και σίγουρα σε κερδίζει με την ευγένεια του. Μην παραλείψεις να δοκιμάσεις το τηγανόψωμο στο πλούσιο πρωινό μπουϕέ. Σημείωσε στα συν και το λαχταριστό σπιτικό κέικ.
Που θα φας
Στο χωριό λειτουργούν δύο ταβέρνες με εξαιρετικό φαγητό η Κληματαριά και ο Βασιλικός. Ποιότητα και παράδοση χαρακτηρίζει και τις δύο.