Είναι λίγο παράξενο και λίγο σουρεαλιστικό, να είσαι επισκέπτης στην ίδια σου τη πόλη, τη πόλη που γεννήθηκες, τη πόλη που μεγάλωσες. Δεν είναι; Αλλάζει, μεταμορφώνεται, νέοι δρόμοι, νέα στέκια, άλλες ονομασίες, γειτονιές, κι εσύ δεν είσαι εκεί να ζήσεις από κοντά αυτές τις αλλαγές. Κάθε φορά που επιστρέφεις, ξαφνιάζεσαι αρχικά, και νιώθεις σαν να σου κλέβουνε τις παιδικές και εφηβικές σου αναμνήσεις. Μετά το πρώτο μούδιασμα, συνειδητοποιείς ότι οι αγαπημένες σου γωνιές παραμένουν ίδιες και σε περιμένουν εκεί να φτιάξετε νέες αναμνήσεις. Στη πραγματικότητα, τίποτα δεν έχει αλλάξει αλλά και τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Το δικό μου αγαπημένο σημείο της πόλης της καρδιάς μου, που δεν χάνω ευκαιρία να επισκεφτώ κάθε φορά που γυρίζω στα Τρίκαλα, δεν είναι άλλη από ένα παραμελημένο παραδοσιακό σπίτι, με την πιο απλή αλλά εντυπωσιακή παστέλ πρόσοψη. Για εμένα, αυτό είναι το πιο όμορφο και ζεστό σημείο μου που άντεξε στο χρόνο και που λατρεύω. Βρίσκεται κάπου στα όρια της παλιάς συνοικίας Βαρούσι και Κουτσομηλίων, κρυμμένο από τα πολυφωτογραφιζόμενα spot της πόλης. Το δικό σου αγαπημένο σημείο της πόλης σου, ποιο είναι;
