Στα ορεινά του Άσπρου | villagers

Ως γνήσια villager, φέτος το καλοκαίρι κάνω βουτιά στο πράσινο, βουτιά στο δικό μου ορεινό παράδεισο.Σε ένα μικρό χωριουδάκι καλά κρυμμένο στη ραχοκοκαλιά της Πίνδου, κάπου ανάμεσα από τη κορυφή Αυγό και τα Αθαμανικά Όρη γνωστά Τζουμέρκα – συνδυασμός που σκοτώνει-.

Το ακαταμάχητο σκηνικό ολοκληρώνεται από τα γάργαρα νερά του Άσπρου, κοινώς Απροπόταμου ή Αχελώου. Τα χωριά της νοτιοδυτικής Πίνδου είναι ακόμη αγνά, χωρίς ιδιαίτερη τουριστική ανάπτυξη και ακριβώς αυτό τα κάνει γοητευτικά και αυθεντικά. Διατηρούν την άγρια, τραχιά ακατέργαστη ομορφιά , απείραχτη ακόμη. Η μόνη βίαιη παρέμβαση που έχει γίνει στη περιοχή είναι το πείραμα της εκτροπής του Αχελώου. Όση ζημιά κι αν προκάλεσε το καταστροφικό χέρι του ανθρώπου στον τόπο, η φύση αντιστέκεται, η ομορφιά της παραμένει ανεξάντλητη και μας αγκαλιάζει, εκεί στα ορεινά του νομού Τρικάλων. Εμείς απλά θαυμάζουμε την απλοχεριά της. Αφήνοντας, λοιπόν, πίσω μας ακρογιαλιές και δειλινά ξεκινάμε το road trip της καρδιάς μου, επιστροφή λοιπόν στα γνώριμα μέρη…Κατεβαίνοντας και τις τελευταίες στροφές του Δομοκού απλώνεται μπροστά μας ο απέραντος θεσσαλικός κάμπος και ανοίγει η καρδιά μου –συναισθηματισμοί– back to home σκέφτομαι…Τα Τρίκαλα θα τα προσπεράσουμε προς το παρόν, μιας και ανυπομονούμε να φθάσουμε στο προορισμό μας, συνεχίζουμε στον επαρχιακό δρόμο προς Πύλη Τρικάλων. Πλησιάζοντας,  το σκηνικό αλλάζει με τη μικρή αυτή κωμόπολη να αποτελεί -όπως ακριβώς δηλώνει και το όνομα της- τη φυσική είσοδο, το πέρασμα στα ενδότερα της Πίνδου ,εκεί όπου η Θεσσαλία συναντά την Ήπειρο. Μπροστά μας ορθώνονται αντικριστά, τα βουνά  Κόζιακας και Ίταμος με το φαράγγι του Πορταϊκού ποταμού ανάμεσα τους. Επιβάλλεται η καθιερωμένη στάση στις όχθες του Πορταϊκού ποταμού για να περπατήσουμε στο ονειρικό πλατανοδάσος που απλώνεται κατά μήκος του και στο θαυμαστό μονότοξο πέτρινο γεφύρι του Αγ. Βησσαρίωνα.

Όπως όλα τα γεφύρια έτσι κι αυτό έχει τη δική του ιστορία , χτισμένο το 1514 από τον Άγιο Βησσαρίωνα αποτελούσε τη μοναδική γεφύρωση της Θεσσαλίας με τα χωριά του Ασπροποτάμου μέχρι και το 1936. Ανεβαίνω στη κορυφή του τόξου, γαλήνη, ηρεμία,ανάταση…

Χαζεύουμε στους πάγκους των μικροπωλητών και εφοδιαζόμαστε με βότανα και τοπικά προϊόντα για να βγάλουμε χειμώνα…Περνάμε τη γέφυρα Κονδύλη,αφήνουμε στα δεξιά το δρόμο προς Ελάτη και στρίβουμε αριστερά προς Μεσοχώρα. Ακολουθούμε την  Ε.Ο Τρικάλων – Άρτας, αν και συνήθως δεν είναι ο προτιμώμενος τρόπος πρόσβασης για την Άρτα.  Ο δρόμος μας περνά μέσα από το κεφαλοχώρι Στουρναρέϊκα, με 1200 κατοίκους τον χειμώνα και υψόμετρο γύρω στα 840 μέτρα.. Συνεχίζουμε τη φιδωτή ανάβαση,με αμέτρητες φυσικές πηγές στο διάβα μας και  παραδοσιακές βρύσες που περιμένουν τους ταξιδιώτες να τους ξεδιψάσουν. Ένα τοπίο γαλήνιο πνιγμένο στο έλατο και στις οξιές. Η διαδρομή είναι γνωστή, την έχω κάνει αμέτρητες φορές, κάθε φορά όμως έχω την ίδια αίσθηση και τον ίδιο ενθουσιασμό, σαν να την αντικρίζω για πρώτη φορά.Τι σου είναι αυτό το πράσινο τελικά!!! Φθάνουμε στο Βαθύρεμα, μια μικρή στάση  στο παραδοσιακό καφενείο που βρίσκεται επάνω στο δρόμο και συνεχίζουμε…βλέπουμε τη Μεσοχώρα ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της περιοχής και οδεύουμε προς το φράγμα. Οι εργασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί  και προς το παρόν το θέμα έχει μπει στο πάγο. Ας ρίξουμε μια ματιά…

Κοντεύουμε…αμέσως μετά τη δεύτερη σήραγγα του φράγματος, μας καλωσορίζει στα δεξιά η ταμπέλα προς τον τελικό προορισμό : Αετός Τρικάλων. Μας υποδέχονται οι δικοί μας άνθρωποι και χωρίς καμία καθυστέρηση υποκύπτουμε στις μαμαδίστικες γεύσεις και στο ντόπιο τσίπουρο. Το χωριό είναι χτισμένο σε πλαγιά , κρυμμένο μέσα στη βλάστηση, σαν αετοφωλιά, και το χειμώνα οι κάτοικοι μετά βίας αγγίζουν τους 10. Είναι μικρό και συγκεντρωμένο, με λιθόστρωτα καλντερίμια και μια μικρή γοητευτική πλατεία με τους κλασικούς αιωνόβιους πλάτανους να τη στολίζουν. Εδώ εισπνέεις μεγάλες δόσεις οξυγόνου! Θα αναζωογονηθείς, θα γεμίσεις ενέργεια , θα χαλαρώσεις και λόγω κλίματος θα κάνεις από τους καλύτερους ύπνους της ζωής σου!!! Οι ημέρες μπορούν να γίνουν άκρως ενδιαφέρουσες και περιπετειώδης με πεζοπορίες, επισκέψεις σε γειτονικά χωριά και βουτιές στο ποτάμι. Πηγή ζωής της περιοχής: ο Άσπρος, η κινούμενη δύναμη με τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά του μας καλεί να τ’ απολαύσουμε. Το αντηλιακό σας και πάμε να αφεθούμε σε ένα ταξίδι εικόνων και αισθήσεων…βουτιά λοιπόν στην απαράμιλλη ομορφιά του Ασπροποτάμου που διέρχεται ακριβώς κάτω από το χωριό. Στον Μύλο του Κόκκινου : βαθιά ανάσα και οι τολμηροί πέφτουν στα καθαρά παγωμένα νερά του.

Η σκηνοθέτης φύση μας έχει σκλαβώσει για ακόμη μια φορά με το ταλέντο της : να δημιουργεί θαύματα!!Ζωηρό τοπίο, συμπληρώνεται από ένα πέπλο με άσπρα χαλίκια στις όχθες του.Και οι villagers σε δράση, διασχίζοντας την αυτοσχέδια γέφυρα από κορμούς δένδρων για την απέναντι παραλία.

Στην ιστορική πλάκα : εδώ μάθανε κολύμπι γενιές και γενιές!Ιδανικό μέρος για βουτιές και ατελείωτο παιχνίδι. Ελκυστικές αμμουδιές που σχηματίζονται στις όχθες του, σε καλούν να απολαύσεις τον ήλιο με θέα το σαγηνευτικό τοπίο.

Όσο μοναδική κι αν είναι η εμπειρία για μπάνιο στο ποτάμι, απαιτείται προσοχή: το αυτονόητο, να ξέρεις καλό κολύμπι, δημιουργούνται ρεύματα που μπορούν να γίνουν επικίνδυνα και να μην απομακρύνεσαι πολύ από την όχθη. Καλές βουτιές …και έχε το νου σου στο αντηλιακό, εδώ ο ήλιος καίει πιο πολύ…

Η αφήγησή μου συνεχίζεται με τον ορεινό όγκο του τόπου μέσα από εικόνες και βιντεάκια, stay tuned…