When in Budapest

Με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι της Κωνσταντίνας και του Μπίλ στη Βουδαπέστη, άρχισα να “ξεσκονίζω” τις φώτο στον Η/Υ από το δικό μου ταξίδι και να γεννιούνται εικόνες και αναμνήσεις. Μου φαίνεται τόσο μακρινό, και ναι, είναι κάποια χρόνια πριν….Τώρα που τα σκαλίζω, χαμογελώ…και αναπολώ …τον αυθορμητισμό και τη τρέλα εκείνης της εποχής!!! Ήταν Χριστούγεννα και βρισκόμουν ήδη στο Ζάγκρεμπ της γειτονικής Κροατίας, χωρίς πολλά πολλά και με συνοπτικές διαδικασίες αποφασίζουμε να μεταβούμε με τρένο στη Βουδαπέστη. Και μη φανταστείτε κανέναν υπερσύγχρονο συρμό από εκείνους που εκμηδενίζουν αποστάσεις…μιλάω για τον αντίστοιχο δικό μας καρβουνιάρη, όποιος έχει κάνει τη διαδρομή Αθήνα -Πάτρα by train εκεί γύρω στο 2000 νιώθει….Η διάρκεια του ταξιδιού ήταν περίπου έξι με επτά ώρες, διασχίζοντας τα χερσοτόπια των επαρχιών των δύο χωρών…Φθάνουμε απόγευμα παραμονής Πρωτοχρονιάς και με τον κλασσικό μίνι οδηγό της Βουδαπέστης ανά χείρας, ξεκινά η αναζήτηση ξενοδοχείου. Ομολογώ ότι δε δυσκολευτήκαμε πολύ…βρήκαμε κάπου κεντρικά στη Πέστη, αφήνουμε τα μπαγκάζια μας για να προλάβουμε την αλλαγή του χρόνου. Κόσμος έχει μαζευτεί στην φωταγωγημένη γέφυρα με σαμπάνιες στο χέρι, μουσική και πολύ αγάπη για να υποδεχτούμε όλοι μαζί το Νέο Έτος. Στολισμός υπερβολικός δεν υπήρχε στη πόλη αλλά φυσικά δεν έλειπαν τα κλασικά ξύλινα σπιτάκια που σχηματίζουν μικρά χωριά όπως σε αρκετές πλατείες ευρωπαϊκών πόλεων. Τιμήσαμε τα τοπικά εδέσματα και για να ζεσταθούμε ζεστό κρασί. Το κρύο τσουχτερό και ειδικά αν κάνεις προς πλησιάζεις προς το Δούναβη, απλά, δεν αντέχεται. Εν ολίγοις παγώσαμε πολύ, περπατήσαμε πολύ αλλά φάγαμε και πολύ: Ευεργετικό γκούλας και γευστικότατη πάπια πορτοκάλι. Το peak του ταξιδιού ήταν η κρουαζιέρα με το ποταμόπλοιο στο Δούναβη – θαυμάζεις από άλλη οπτική γωνία- και η όπερα όπου φυσικά δεν καταλαβαίναμε και πολλά άλλα ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα που  τα λόγια ήταν περιττά. Χαρακτηρίζεται από πολλούς το Παρίσι της Ανατολής με τον Δούναβη να χωρίζει τη πόλη στα δύο : στην αριστοκρατική Βούδα και στην εργατική Πέστη.

Η διχοτομημένη Βουδαπέστη

Εξερευνώντας τη Πέστη, περπατήσαμε την ατελείωτη λεωφόρο Andrassy με τις βιτρίνες των μεγάλων οίκων μόδας να κλέβουν τις εντυπώσεις μέχρι τη πλατεία Ηρώων με όλη την “ιστορία” της χώρας να ξεδιπλώνει μπροστά μας μέσα από τα επιβλητικά αγάλματα. Δίπλα ακριβώς, το ρομαντικό πάρκο Varosliget, με τον πανέμορφο πύργο και τη λίμνη, ένα σκηνικό που φαντάζει παραμύθι, απλά δεν μπορείς να μην ονειρευτείς..

Κάναμε ένα γρήγορο πέρασμα από τα φημισμένα λουτρά Sazienski, φθάσαμε ως τη πηγή αλλά στο νερό δεν βουτήξαμε….δυστυχώς…αλλά θαυμάσαμε το κτίριο και εντυπωσιαστήκαμε από το εσωτερικό του. Ακολούθησε η επίσκεψη στο μουσείο Καλών Τεχνών…που δεν τη μετάνιωσα καθόλου, η τέχνη άλλωστε πάντοτε με συγκινεί, με έργα του El Greco, Rafel και άλλων μεγάλων ζωγράφων και νομίζω ότι πετύχαμε και έκθεση έργων του Boticelli. Επιβάλλεται μια βόλτα στις όχθες της Πέστης…θαυμάσαμε το δεσποτικό κτίριο του κοινοβουλίου, ένα πραγματικό αριστούργημα, το ίδιο πανέμορφο την ημέρα όσο και το βράδυ φωτισμένο! Άλλο ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό δημιούργημα είναι η συναγωγή Donay, θυμίζει κάτι από Taj Mahal με τα πολύχρωμα ψηφιδωτά, κτισμένη  και τον ατμοσφαιρικό φωτισμό.

εσωτερικό των λουτρώνSazienski

Το κοινοβούλιο

Η συναγωγή

Θα συνεχίσω με τη βασιλική του Αγιου Στεφάνου, μεγαλοπρεπής όπως της αξίζει…με ένα μεγάλο τρούλο είναι αφιερωμένη στον πρώτο χριστιανό βασιλιά της Ουγγαρίας Στέφανο. Στο εσωτερικό μάλιστα του ναού στο παρεκκλήσι βρίσκεται διατηρητέο το δεξί χέρι του Αγίου. Νιώσαμε το παλμό της πόλης στην φημισμένη Vaci Utca , εκεί που χτυπά η καρδιά της!!! Περιηγηθήκαμε στα εμπορικά καταστήματα, θαυμάσαμε τα έξοχης αρχιτεκτονικής κτίρια και κάναμε ένα ταξίδι εκλεκτής γαστρονομίας. Το βράδυ βάλαμε τα καλά μας και κάναμε την εμφάνιση μας στο κόκκινο χαλί της όπερας!!!Μένω speecless ( κοινώς άφωνη) από το εσωτερικό της, κομψό και αριστοκρατικό. Αξίζει να παρακολουθήσεις κάποια παράσταση μιας και οι τιμές είναι αρκετά χαμηλές.

Στο εσωτερικό της βασιλικής του Αγίου Στεφάνου

Όπερα

Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις μια πόλη δεν είναι άλλος από το να τη περπατήσεις… έτσι κι εμείς διασχίζουμε την καταπληκτική γέφυρα των αλυσίδων με τους τέσσερις φύλακες στα δύο άκρα της, τους μαρμάρινους λέοντες, με τις απαραίτητες στάσεις για ρομαντικά φωτογραφικά ενσταντανέ για να βρεθούμε στη πλευρά της Βούδας.

Επιλέγουμε να μη πάρουμε το τελεφερίκ αλλά να ανέβουμε το κάστρο της Βούδας με τα πόδια, για να απολαύσουμε τη θέα….η οποία φυσικά μας αποζημίωσε!!!

Και επιτέλους στο λόφο της βούδα, να ατενίζουμε τη Πέστη. Μαζί μας και το επιβλητικό μπρούτζινο άγαλμα του αετού Τουρούλ, σύμβολο του ουγγρικού έθνους. Το κάστρο της βούδας μπορώ να πω ότι δε με συγκίνησε και ιδιαίτερα. Οπότε το προσπερνάω για να φωτογραφηθώ στο συντριβάνι του Ματθαίου, το οποίο αναπαριστά μια ομάδα κυνηγών. Tο σκηνικό ολοκληρώνεται με το θήραμά τους και τα κυνηγόσκυλα τους. Και ξεκινάμε τη περιήγησή μας στη συνοικία της Βούδας.

Μέσα από τα λιθόστρωτα σοκάκια της φθάσαμε στην εκκλησία του Ματία με την εντυπωσιακή από πολύχρωμα πλακάκια στέγη. Δυστυχώς, εκείνη τη περίοδο ανακαινιζόταν μέρος της και δεν επιτρεπόταν η είσοδος. Αρκούμαστε μόνο στην εξωτερική εικόνα! Σίγουρα πόλος έλξης για τους τουρίστες αλλά και για εμάς αποτελεί ο Πύργος των Ψαράδων. Με εκπληκτική θέα στο Δούναβη είναι ίσως από τα ωραιότερα αξιοθέατα της Βούδας.

Από το λόφο της βούδας στο λόφο του Gellert. Το όνομα του, προέρχεται από τον Ιταλό επίσκοπο που βρήκε μαρτυρικό θάνατο στο συγκεκριμένο λόφο και τώρα το άγαλμα του στέκει επιβλητικό προστατεύοντας τη πόλη. Λίγο πιο πάνω, το σύμβολό της ανεξαρτησίας, η γυναικεία μορφή που ορθώνει ψηλά ένα φύλλο φοίνικα, το άγαλμα της Ελευθερίας. Κατεβαίνοντας, κάνουμε μια στάση στην εκκλησία του Σπηλαίου, που είναι κτισμένη μέσα σε βράχο. Το εσωτερικό της απλό και λιτό. Στην επιστροφή μας, διασχίζουμε τη πράσινη γέφυρα, τη γέφυρα της Ελευθερίας. Και κλείνουμε τη βραδιά μας με ένα κοκτέιλ στο Α38, πλοίο αραγμένο στις όχθες του Δούναβη. Η κούραση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας πια…

Στο εσωτερικό της εκκλησίας του Σπηλαίου

Τελικά, μάλλον θυμήθηκα περισσότερα από ότι περίμενα…επιστροφή στο Ζάγκρεμπ, όχι βέβαια τόοοσο απλά…παραλίγο να χάσουμε το τρένο αφού οι υπάλληλοι του σταθμού δεν μιλούσαν αγγλικά. Ναι, αυτό είναι παράπονο, ήταν λίγο δύσκολη η επικοινωνία…Αξίζει, όμως να βάλετε τη Βουδαπέστη στη λίστα των ταξιδιωτικών προορισμών σας, όμορφη, ρομαντική, ειδυλλιακή καθρεφτίζεται στα νερά του Δούναβη και το βράδυ ακόμη πιο μαγευτική μετατρέπεται σε φωτισμένο παραμύθι. Σε γοητεύει και σε κερδίζει.