Ένας από τους καλύτερους τρόπους να νιώσεις τη μοναδικότητα των Μετεώρων και να γίνεις κομμάτι αυτού του θαύματος της φύσης, είναι να περπατήσεις στα μονοπάτια τους. Υπάρχουν βατές διαδρομές για αρχάριους αλλά και για έμπειρους ορειβάτες. Όποια διαδρομή και να ακολουθήσεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι το τοπίο θα σε μαγέψει. Το δικό μου σημερινό φωτογραφικό οδοιπορικό είναι αφιερωμένο στο μονοπάτι του Αγίου Πνεύματος. Είναι μια σύντομη διαδρομή που μετά την ολοκλήρωσή της φεύγεις πιο πλούσιος σε εικόνες αλλά και αισθήσεις.

Χαρακτηρισμός μονοπατιού

Πρόκειται για μια εύκολη προς μέτρια δυσκολίας διαδρομή αλλά αυτό εξαρτάται από τη φυσική κατάσταση του κάθε πεζοπόρου. Η εκκίνηση γίνεται από το χωριό Καστράκι και ολοκληρώνεται στο Βράχο του Αγίου Πνεύματος, που στέκει επιβλητικός πάνω από το χωριό. Δεν πρόκειται για μια κυκλική διαδρομή, οπότε θα έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις στην επιστροφή ότι έχασες κατά την ανάβαση. Απαιτείται λιγότερο από μια ώρα – περίπου ‘45 με ’50 – εκτός κι αν δεν μπορέσεις να αντισταθείς στην  θέα, και η μάχη της φωτογραφικής μηχανής κερδίσει.

Η διαδρομή

Αφετηρία είναι το Καστράκι, ένα μικρό παραδοσιακό χωριό χτισμένο στη σκιά των βράχων, σε απόσταση 2χλμ από τη κωμόπολη της Καλαμπάκας. Η διαδρομή ξεκινά από τη πλατεία του χωριού. Προσπερνάς στα δεξιά σου τη παιδική χαρά, κατεβαίνεις τα σκαλιά και συνεχίζεις στα ενδότερα του. Διασχίζεις τα πέτρινα σοκάκια του μέχρι την βρύση της Νεράιδας. Από εκεί ακολουθείς το λιθόκτιστο μονοπάτι μέχρι που συναντάς τη ταμπέλα που σε καθοδηγεί προς το μονοπάτι του Αγίου Πνεύματος. Μπαίνεις σε ένα χωμάτινο μονοπάτι, παράλληλα με το ρέμα. Σε λίγα λεπτά θα βρεθείς στη καρδιά ενός καταπράσινου διάσελου ανάμεσα στους θεόρατους ογκόλιθους.

Βρίσκεσαι τόσο κοντά τους που αν σηκώσεις το βλέμμα σου προς τα πάνω το λιγότερο που θα νιώσεις θα είναι δέος και το περισσότερο ευγνωμοσύνη για τη δημιουργία. Τη δημιουργία της ζωής, της φύσης και κάθε μορφή της. Όλα μοιάζουν απίστευτα μηδαμινά και ασήμαντα. Ξέρεις, όταν κοιτάς από χαμηλά το θέαμα εντυπωσιάζει περισσότερο. Το λουλουδιασμένο μονοπάτι δίνει τη θέση του σε βραχώδη περάσματα. Πατάς πάνω σε μικρές κροκάλες, σε εκείνες που πριν από 9 αιώνες πατούσαν οι πρώτοι μοναχοί. Βαδίζεις στις ίδιες διαδρομές, στα ίδια μονοπάτια, με την ίδια συγκλονιστική θέα, αλλά σε διαφορετικές εποχές.

Συνεχίζεις στο ανηφορικό μονοπάτι, ακολουθώντας την σηματοδότηση, που είναι ευδιάκριτη καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομή, με φόντο το γιγάντιο πέτρινο σύμπλεγμα. Μπροστά σου βρίσκεται το πιο απαιτητικό ίσως τμήμα της διαδρομής. Σκαρφαλώνεις κυριολεκτικά σε ένα πέτρινο μονοπάτι, πλάι-πλάι στο βράχο με τη βοήθεια ενός μεταλλικού υποστηρίγματος. Ανεβαίνει η αδρεναλίνη.

Το μονοπάτι του σε όλο το μήκος του εναλλάσσεται άλλοτε σε βραχώδες και άλλοτε σε χωμάτινο. Φθάνεις σε ένα μικρό στενό ξέφωτο που επιβάλλεται μια ολιγόλεπτη στάση να απολαύσεις τη μυσταγωγία του επιβλητικού τοπίου. Στα αριστερά αχνοφαίνεται η Μονή του Ανάπαυσα και χαμηλά οι κόκκινες σκεπές των σπιτιών του χωριού. Απόλυτη ηρεμία και σαγήνη, που διακόπτεται μόνο από τον ήχο των άγριων πουλιών.

Ώρα για περιπέτεια και για το τελευταίο τμήμα της πορείας. Πάμε να αγγίξουμε τον ουρανό! Στη συνέχεια το μονοπάτι αποκτά μια πιο απότομη κλίση και ακροβατείς ανάμεσα σε ακανόνιστους βράχους. Σε λίγα μόνο λεπτά αντικρίζεις ένα μικρό πλάτωμα, έφτασες στον προορισμός σου. Στα δεξιά σου η μικρή γκρι σιδερένια πόρτα σου αποκαλύπτει την  είσοδος της σκήτης του Αγίου Πνεύματος.

Το εσωτερικό της λαξευμένης στο βράχο μικρής σκήτης είναι σεμνό και ταπεινό. Ξεχωρίζουν οι δύο στύλοι που μοιάζουν να σηκώνουν πάνω τους όλη την ιστορία τόσων αιώνων που συνοδεύει τη Μονή. Λέγεται ότι συμβολίζουν τις δύο οσιακές μορφές του Αθανάσιου Μετεωρίτη και του γέροντα Γρηγορίου Στηλίτη, οι οποίοι έζησαν εδώ τα πρώτα ασκητικά χρόνια τους, γύρω στα 1334.

Αριστερά υπάρχει μια σιδερένια σκάλα που οδηγεί ακόμη πιο ψηλά: Σε ένα πλατύ βράχο όπου βρίσκεται ένα μικρό καμπαναριό με ένα σταυρό. Η θέα είναι  συγκλονιστική.

Το μάτι περιπλανιέται στις κορυφές των ακανόνιστων βράχων των Μετεώρων, στο μικροσκοπικό Καστράκι, στον απέραντο θεσσαλικό κάμπο και στη  χιονισμένη οροσειρά της Πίνδου. Έχεις κατακτήσει μια μικρή κορυφή, μα στη πραγματικότητα έχεις αγγίξει λίγο από αυτό το απόκοσμο φως των Μετεώρων.

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις τόσο πιο εντυπωσιακές είναι οι εικόνες. Πάνω στον ήδη υπάρχοντα βράχο υπάρχει ακόμη μια μικρή βραχοκορυφή, με ένα μοναχικό δένδρο ριζωμένο σε μια απόκρημνη γωνιά.

Βρίσκεσαι μεταξύ ουρανού και γης.  Σε ένα βραχώδες μπαλκόνι με ασύλληπτη θέα και απέραντη γαλήνη.

Επιστροφή από το ίδιο μονοπάτι με την άνεση του έμπειρου πεζοπόρου ! Φυλάκισε στη ψυχή σου, όλες τις εικόνες και τα αρώματα της φύσης, μέχρι την επόμενη φορά.