Προορισμός:Κάτω Κουφονήσι.Το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, ελληνική ομορφιά σε ρόλο πρωταγωνιστή, μια σκηνή, τα απαραίτητα και τίποτα άλλο…Είναι ένα στοίχημα που το κέρδισα(…άντεξα…) και ίσως να κινδυνεύω, τώρα από εθισμό…Φυσικά οι δυσκολίες είναι αρκετές, ειδικά για εμάς τα κοριτσάκια που είμαστε λίγο διστακτικές, απαιτείται ξεβόλεμα, όμως είναι μια εμπειρία που αξίζει να τη ζήσεις έστω και για μια φορά!!!Απολαμβάνεις όλες τις στιγμές της ημέρας από το πρωινό ξύπνημα με τον ήλιο να ανατέλλει, τις εναλλαγές των χρωμάτων, το θρόισμα των φύλλων, τον ήχο των κυμάτων, γίνεσαι παρατηρητής και συνένοχος σε αυτό το θαύμα που ονομάζεται φύση. – εδώ έχεις όλο το χρόνο –
Μακριά από τη γκρίζα πόλη και τη βαβούρα της, αποτινάζεις όλα τα περιττά και αφήνεσαι στην απίστευτη αίσθηση της ελευθερίας, της ηρεμίας και της γαλήνης. Γίνεσαι ένα με τη φύση.
Να ομολογήσω ότι η πρώτη πρώτη μου απόπειρα για camping ήταν όταν ήμουν φοιτήτρια ακόμη, όπου μαζί με τη κολλητή μου αποφασίζουμε ότι εμείς θα πάμε διήμερο camping : το λιγότερο απογοητευτικό το περισσότερο που μπορώ να πω απλά καταστροφικό!!Ξεκινήσαμε μόνο με μια σκηνή, ένα μόνο sleeping bag και ένα τρανζίστορ. Δηλαδή με μηδέν εξοπλισμό, και το κερασάκι : πιάνει μια βροχή το βράδυ, πότισε το έδαφος…εμείς ολονυχτία στη σκηνή με το τρανζίστορ να μας συντροφεύει. Τότε ήταν που είπαμε ΠΟΤΕ ξανά. Πότε μη λες ποτέ, όμως, που λέει ο σοφός λαός! Πέρασε πάνω – κάτω μια δεκαετία μέχρι να το δοκιμάσω ξανά και αυτή τη τη φορά πέτυχε!!!
Το πιο βασικό για εμένα , εκτός βέβαια από τον τουλάχιστον απαραίτητο εξοπλισμό, είναι το κατάλληλο μέρος για να στήσεις. Αναζητώ τη σκιά, τη θέλω, θέλω το δένδρο μου και λίγο την απομόνωσή μου…δεν μου αρέσει το στυλ δέκα – είκοσι σκηνές στη σειρά. Ούτε μου αρέσει να καταλαμβάνω τη παραλία για πάρτη μου και να περιορίζω τους επισκέπτες που επιθυμούν να κάνουν τη βουτιά τους στη συγκεκριμένη παραλία. Γιατί έχω βρεθεί- βρίσκομαι και από αυτή τη πλευρά. Γι αυτό λοιπόν προτιμώ σημεία που να μην ενοχλούν αλλά και να μη με ενοχλούν παράλληλα…Σταθήκαμε τυχεροί και εντοπίσαμε το πιο όμορφο μέρος όλου του νησιού για τη σκηνή μας…
Καθημερινά μας ξυπνούσαν οι μοναδικοί κάτοικοι του νησιού, με τα κουδουνάκια τους. Το πρώτο πρωινό, νομίζαμε ότι δεχόμασταν επίθεση…μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, δεν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τι ακριβώς ήταν αυτός ο θόρυβος που όλο και μας πλησίαζε…και δεν ήταν παρά : η επέλαση της κατσίκας!!! μόνο γέλιααα…δες το βιντεάκι που ακολουθεί…
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γεμάτη αλλά όμορφα γεμάτη μπορεί να είναι η ημέρα σου…δίνεις χρόνο στις ανθρώπινες σχέσεις, χρόνο στο να ακούσεις , χρόνο που με το σταγονόμετρο διαθέτουμε για τους άλλους στη καθημερινότητα μας. Μεταξύ των campers υπάρχει αλληλεγγύη, συντροφικότητα, ανταλλάσσεις απόψεις, γνώσεις, εμπειρίες, ιδέες κι όλα αυτά απλόχερα. Έτσι κάθε πρωί, είχαμε yoga class, εκεί που σκάει το κύμα και επικρατεί η απόλυτη ηρεμία, όποιος ήθελε απλά ακολουθούσε…κάνε εικόνα…και μετά βουτιά ή πρώτα βουτιά ή και πριν και μετά…δεν έχει σημασία..δεν υπάρχει χρόνος εδώ..δεν υπάρχει σειρά…εδώ είναι Κάτω Κουφονήσι!!!
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν…ευτυχώς που το χόμπι του Γιώργου είχε απόδοση και η ανταμοιβή μας…φρέσκια ψάρια στο τηγάνι μας!!!Είπαμε, είμαστε εντελώς ναυαγοί…
Κατασκηνώσαμε στη παραλία Νερό, και μη σας ξεγελάει το όνομα, νερό ούτε για δείγμα…το νησί είναι παρθένο, ακατοίκητο, χωρίς ηλεκτρικό…η μοναδική ταβέρνα ” Βενετσάνος” απέχει περίπου 40λεπτά, όπου εκεί στήνουν και οι περισσότεροι, αφού προσφέρει κάποιες ανέσεις…
Η αγαπημένη μου όμως παραλία δεν είναι άλλη από τα Πεζούλια, 15 λεπτά από τη σκηνούλα μας. Ακολουθείς το μονοπάτι που ξεκινά από τους φοίνικες, το οποίο γίνεται στη συνέχεια κάπως απότομο και θέλει προσοχή. Για να καταλήξεις στην πανέμορφη, ερημική, με κρυστάλλινα νερά και ψιλό βότσαλο με άμμο, παραλία. Είναι όλα τα λεφτά …ζεις σκηνικά γαλάζιας λίμνης…
Την επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο – “πολιτισμό” αναλαμβάνει η αγαπημένη ηρωική λάντζα!!! τα δρομολόγια είναι περίπου τρία με τέσσερα την ημέρα και συνδέει το Άνω Κουφονήσι με το Κάτω, με πρώτη στάση τη παραλία της Παναγιάς, όπου βρίσκεται και η ταβέρνα του Βενετσάνου και μετά συνεχίζει για τη παραλία Νερό.
