Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις ημέρες που γύρισα από την κοντινή εξόρμηση στην Ορεινή Αρκαδία και ομολογώ ότι αυτό είναι το πιο γρήγορο post που έχω ανεβάσει ever!!! Φταίει μάλλον το γεγονός ότι δεν μπορώ να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου για τη μικρή μου ανακάλυψη, το χωριό Λάστα, της Ορεινής Αρκαδίας. Νιώθω σαν να έχω ξετρυπώσει το κρυμμένο βάζο της μαμάς με το γλυκό και θέλω τόσο να το μοιραστώ μαζί σου! Το Λάστα το ανακαλύψαμε κατά τη διαδρομή μας από Βαλτεσινίκο προς τα Μαγούλιανα στις παρυφές του Μαινάλου και ήταν πραγματικά η αποκάλυψη της εκδρομής μας. Ατμοσφαιρικό, μοναχικό και σχεδόν ερειπωμένο, μόνο ο χρόνος μπορεί να σπάσει τη σιωπή του τοπίου που απλώνεται. Δεν συναντήσαμε ψυχή, ένα χωριό φάντασμα. Συντροφιά μας το τιτίβισμα των πουλιών και το κελαρυστό τραγούδι των πηγών. Θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει σκηνικό από φιλμ νουάρ!!
Μια ώρα φιλοξενίας είναι αρκετή για να χαλαρώσεις και να αντλήσεις νέες δυνάμεις στο μοναδικό αυτοεξυπηρετούμενο καφενεδάκι του χωριού, με το όνομα Άι Γιώργης, από την ομώνυμη εκκλησιά στη πλατεία.
Τι πιο όμορφο, από το να σε περιμένει ένας χώρος , με ανοιχτή πάντα τη πόρτα του και εξοπλισμένος με ντόπια προϊόντα στη διάθεσή σου για να γευτείς. Με μοναδική υποχρέωση, ο επισκέπτης να διατηρεί το χώρο καθαρό και αν επιθυμεί να αφήσει τον οβολό του στο ταμείο – κουμπαρά. Τίμησα το λικέρ τριαντάφυλλο και τσάκισα τα λουκουμάκια. Ο εσωτερικός του χώρος θυμίζει ιστορικό μουσείο με αναφορές στη περίοδο της ελληνικής επανάστασης.
Έχω ετοιμάσει και σχετικό βιντεάκι για να σε βάλω στο mood!